شاید بیشتر از من باهاش راحتی
شاید بیشتر از من باهات راحته
همش چشم براهم که شاید بیای
الان بیست و چهار ماه و چند ساعته
خودت وعده دادی خودت پس زدی
از اون روزی که رفتی کم طاقتم
نفهمیدی قلب من از چی پره
ازت بیست و چهار ماه ناراحتم
یه روز تشنه بودی واسه دیدنم
کی اومد که فلبت ازم سیر شد
دقیقا زمانی که وقتش نبود
من دلگیر شدم تو دلت گیر شد
توی موج رفتار سرد دوسال
نشستم که آب از سرم رد بشه
به من باشه که تا تهش تشنه ام
میرم تا نذارم برات ، بد بشه
میمیرم بعد تو من میرم
جای تو از قلبم ، حقمو می گیرم
چقدر بگذره تا فراموش شی
چقدر خواب شب از سرم بپره
سوالم ازت اینه واضح بگو
چقدر مهربونه چیش از من سره
منو قانعم کن گلم لا اقل
بگو چیش یه ذره شبیه منه
بدون راضی ام به تصمیم تو
اگه راضی میشی دلم میشکنه
همش حس میکردم تو پشت دری
نبودی و در وا شدو بسته شد
با تکرار این لحظه بعد از دو سال
در خونه هم بی تو وابسته شد
دوست دارم اما دیگه بسمه
ازم کینه داری ازت دلخورم
اینم هدیه سال دوم گلم
با دستام تورو، دست اون میسپرم
میدونی چون که با احساسم
هر چی بدتر میشی
بازم روت حساسم
بی تابم با خیالت هرشب
ای دل کم طاقت توبه کن لامصب
ضعفم بودمهربونی کردن
هر دفعه میری تو
چرا من برگردم
میمیرم بعد تو من میرم
جای تو از قلبم حقمو می گیرم
آخرین بار با تو گفتمو خندیدم
از یه همچین روزی خیلی میترسیدم
