افسوس بود و جز افسوس چیزی به شب نمی تابید
هرچشمه ای که می خشکید از چشم ما می افتاد
از روزگار دلگیرم ای کاش رنج آخر داشت
یوسف اگه برادر داشت کی توی چاه می افتاد
دل چشمه بود و می جوشید وقتی خدا واسه ی مردم
هر روز یک کوزه رو میشکست از تیکه هاش دل می ساخت
از تیکه تیکه ی قلبم هی کوزه ساخت اما حیف
هی هرشب واسه من ِ تنها از خون و خاک گِل می ساخت
بکار و بچین بچین و ببخش زمین خدا
برای همست ببین و نترس
نترس و بگو خدای تا ابد خدای همست
تا چشم کار می کرد و تا اعتماد می کردم
چشمم به هرچی که می دید بی اعتماد تر می شد
معجون دردمندی از سردرد و دردسر بودم
با هر مسکن ِ تازه دردم زیادتر می شد
خشکیده تر شدم ای ماه عکست توی کدوم چشمست
اینجا که هرچی می بینم دالون ِ تنگ و تاریکه..
اینجا که هرچی می گردم راهی به سرپناهی نیست
روح بزرگ من دیدی دنیا چقدر کوچیکه
بکار و بچین بچین و ببخش زمین خدا
برای همست ببین و نترس
نترس و بگو خدای تا ابد خدای همست
بکار و بچین بچین و ببخش زمین خدا
برای همست ببین و نترس
نترس و بگو خدای تا ابد خدای همست
