فکر می کردم اون یه ذره آدمه
رفت و تنها شد دلم یه عالمه
البته تا اونجای که یادمه
هر چی خوردم از این دل سادمه
نه خسته شدم از آدما و طعنه هاشون
خسته شدم از اومدن و رفتناشون
خستم از خیابون و پیاده روهاش
ازت که خواسته بودم مراقبم باش
چقدر تنهام تنهام تنهام
چقدر سرده بی تو دستام
تورو می خوام میخوام میخوام
پر از شک سرده چشمام
هنزفری تو گوشمه یه کوله ام روی دوشمه
یه چیرهن سیام تنم همون که همیشه می پوشمه
نمیدونم کجای شهرم تو کوچه ها سرگردونم
به امید اینکه تورو ببینم سرمو برگردونم
ولی تو حیف اینجا نیستی
مگه تو همونی نبودی که میگفتی پام وا میستی
منم و جای خالی با یه مشت یادگاری
که از همدیگه دو سه سالی داریم
حالا تکلیف چیه فراموش کنیم
نه این کارا کار ما نی
با اینکه همش دنبال فانیم
ولی بی خیالی تو مرام ما نی
یادمه می گفتی حتی اگه از آسمون سنگ بارید
بازم قول بده که دوسم داری
نمی خوام ببینم غم داری
ولی حیف که این روزا یه حس دیگه رو من داری
خسته شدم از این همه کشیدن
نصفه شب از خواب پریدن
تو بی خیالی ولی من
عاشقتم هنوز شدیدن
بارون و تهران هدفون و آهنگ
چرا تو بی من نمی شی دلتنگ
نگام هر شب به آسمونه
بی تو کلافم پر از بهونه
چقدر تنهام تنهام تنهام
چقدر سرده بی تو دستام
تورو می خوام میخوام میخوام
پر از شک سرده چشمام
